خاطره گویی در دانشکده ملاصدرای یزد
ساعت 19 پنج‌شنبه 24/11/92 جلسه‌ای در دانشکده ملاصدرای یزد برگزار شد که مدعوین خاطرات دوران انقلاب را بازگو می‌کردند. خاطره‌گویی از اتفاقات پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا زمان دولت موقت بود. نگارنده نیز از جمله دعوت شدگان بودم تا درباره اعتصابات و تحصن معروف و ماندگار 25 روزه فرهنگیان استان یزد در اداره کل آموزش و پرورش و همگامی و همراهی آنان با شهید آیت ا... صدوقی خاطره‌ای بیان کنم.
پس از تلاوت آیاتی از قران مجید و نواختن سرود جمهوری اسلامی ایران، محمدحسن خورشید نام مجری برنامه که از خانواده مکرم شهدا و چندین سال از مدیران رده بالای اجرایی استان یزد بود مطالبی بیان کرد که مورد توجه حضار قرار گرفت، به ویژه آنجا که از مقاومت و رشادت‌های زندانیان سیاسی و تبعیدی‌های دهه‌های قبل و بعد از سال40 سخن گفت و از پایمردی عده‌ای از روحانیون، دانشگاهیان، فرهنگیان و اقشار مختلف مردم اعم از زنان و مردان ایرانی روایت هایی نقل کرد و شاکر درگاه خداوند منان و عادل شد که در بهمن 1357 پیروزی ملت ایران به رهبری امام خمینی (ره) را رقم زد و جمهوری اسلامی ایران با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بنیانگذاری گردید. تعدادی از دعوت شدگان از تبعیدی‌ها، زندانی‌های سیاسی، شکنجه شدگان در کمیته و ساواک یا از فعالان سیاسی سال‌های پیش از 57 بودند.
همگی ضمن اظهار ارادت و تعظیم و تکریم در برابر خانواده‌های معزز شهداء، جانبازان، آزادگان، ایثارگران و رزمندگان بویژه در دوران 8 ساله دفاع مقدس بخشی از خاطراتشان را تعریف کردند و دکتر محمدعلی طالبی معاونت سیاسی استاندار یزد که فرزند شهید و از بیت معزز و محترم شاهد می‌باشد مطالبی درباره سالگرد پیروزی انقلاب به سمع حضار رسانید. در آن شب گویندگانی از وحدت مردمان این سرزمین می‌گفتند و از دولت اعتدال می‌خواستند در تحقق حقوق شهروندی در جهت آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر حجت الاسلام مهدی کروبی و مهندس میرحسین موسوی و دکتر زهرا رهنورد پی‌گیر و کوشا باشد، اکثریت قریب به اتفاق حاضران با کف زدن‌های ممتد اظهارات سخنرانان را تایید می‌نمودند که با متانت و درایت و ادب و با دلسوزی وصف ناشدنی از برادری و اخوت علاقه مندان به نظام می‌گفتند و خواهان توفیق برای کلیه دولتمردان، مسئولان و خدمتگزاران به نظام بودند. بعضی از بازگو کنندگان خاطره آرزو می‌کردند آنها که از همراهی با امام (ره) باز ماندند و نقشی در انقلاب نداشتند یا در پی افراط و تفریط هستند، منافع شخصی و گروهی را بر مصلحت جامعه ترجیح می‌دهند ای کاش میدان‌دار و صحنه گردان اجتماعات و تظاهرات مردمی نشوند. آن گاه اشک در چشمان عده‌ای حلقه زد که یکی از خاطره گویان از مشاهداتش تعریف می‌کرد و به مناسبتی گفت: بودم و دیدم عده‌ای که بعضی از آنان جوانان 17، 18 ساله بودند در حسینیه ایت ا... منتظری تجمع نموده وبا بلندگو شعار می‌دادند به نحوی که مردم کوچه‌های اطراف صداها را می‌شنیدند.
در این هنگام آیت ا... منتظری از اتاق بیرون آمدند و گفتند: این‌ها چه می‌گویند؟ یکی از فرزندانشان پاسخ داد: پدر ! شعاردهندگان خواهان اعدام شما هستند آن عالم و فقیه بزرگوار با طمانینه گفت: من از همه گذشت می‌کنم و از این جوانان گله و شکایتی ندارم. همهی نوشته...
•
